Κι όσο
περνούν οι μέρες, βλέπω όλο και πιο καθαρά.
Δεν ήταν γραφτό να είμαστε μαζί.
Ήσουν δειλός. Ήσουν πολύ δειλός.
Τόσο δειλός, που δεν μπόρεσες να το παραδεχτείς.
Ήσουν δειλός. Ήσουν πολύ δειλός.
Τόσο δειλός, που δεν μπόρεσες να το παραδεχτείς.
Ναι, πίστεψα τα ψέματά σου.
Ελπίζοντας μέσα τους να υπάρχει έστω και μια δόση αλήθειας.
Φτάνει όμως το ψέμα.
Φτάνει η υποκρισία.
Θέλει δύναμη, τελικά, για να πληγώνεις.
Ελπίζοντας μέσα τους να υπάρχει έστω και μια δόση αλήθειας.
Φτάνει όμως το ψέμα.
Φτάνει η υποκρισία.
Θέλει δύναμη, τελικά, για να πληγώνεις.
Ο χρόνος κυλάει κι εγώ με τον καιρό
ξεχνάω.
Ξέχασα πως ήταν εκείνο το ζεστό σου βλέμμα.
Ξέχασα εκείνο το παράξενο χρώμα των ματιών σου.
Ξέχασα πως ήταν να με φιλούν τα χείλη σου.
Ξέχασα τον ήχο της φωνής σου.
Ξέχασα πως ήταν να μ' αγγίζουν τα δυο σου χέρια.
Ξέχασα πως ήταν εκείνο το ζεστό σου βλέμμα.
Ξέχασα εκείνο το παράξενο χρώμα των ματιών σου.
Ξέχασα πως ήταν να με φιλούν τα χείλη σου.
Ξέχασα τον ήχο της φωνής σου.
Ξέχασα πως ήταν να μ' αγγίζουν τα δυο σου χέρια.
Ναι, είναι αλήθεια. Μου λείπεις.
Μα ποτέ πίσω δε θέλω να γυρίσεις.
Άλλο χρόνο μαζί σου δεν πρέπει να ξοδέψω.
Άλλα δάκρυα σε σένα δε θέλω να χαρίσω.
Τόσες θυσίες για σένα.
Ούτε εγώ ξέρω πόσα έχασα εξαιτίας σου.
Μα ποτέ πίσω δε θέλω να γυρίσεις.
Άλλο χρόνο μαζί σου δεν πρέπει να ξοδέψω.
Άλλα δάκρυα σε σένα δε θέλω να χαρίσω.
Τόσες θυσίες για σένα.
Ούτε εγώ ξέρω πόσα έχασα εξαιτίας σου.
Όσο κι αν πονάει η μοναξιά είναι
σίγουρα καλύτερη απ' το να είμαστε μαζί.
Αντίο, αγαπημένε.
Δε θα τα ξαναπούμε ποτέ...
Αντίο, αγαπημένε.
Δε θα τα ξαναπούμε ποτέ...
Δέσποινα♥
0 comments