Στις μέρες μας, τα ποσοστά των ζευγαριών που επιλέγουν την
εξωσωματική γονιμοποίηση συνεχώς αυξάνονται.
Πότε, όμως,
πρέπει το ζευγάρι να προχωρήσει σε εξωσωματική γονιμοποίηση;
Οι
παρακάτω περιπτώσεις αποτελούν βασικές ενδείξεις για εξωσωματική:
1. Όταν
απουσιάζουν οι σάλπιγγες από τη γυναίκα.
Αυτό συμβαίνει συνήθως εάν έχουν προηγηθεί δύο εξωμήτριες κυήσεις και έχουν αφαιρεθεί οι σάλπιγγες.
Αυτό συμβαίνει συνήθως εάν έχουν προηγηθεί δύο εξωμήτριες κυήσεις και έχουν αφαιρεθεί οι σάλπιγγες.
2. Όταν η
γυναίκα έχει ξεπεράσει τα 36 της χρόνια.
Όσο περνάνε τα χρόνια, μειώνονται οι πιθανότητες μίας επιτυχημένης εγκυμοσύνης. Για το λόγο αυτό προτείνεται η εξωσωματική γονιμοποίηση.
Όσο περνάνε τα χρόνια, μειώνονται οι πιθανότητες μίας επιτυχημένης εγκυμοσύνης. Για το λόγο αυτό προτείνεται η εξωσωματική γονιμοποίηση.
3. Όταν η
γυναίκα έχει διαγνωσθεί με τραχηλικό παράγων.
Στην περίπτωση αυτή, η τραχηλική βλέννα γίνεται εχθρική προς τα σπερματοζωάρια και τα ακινητοποιεί, καθιστώντας αδύνατη τη γονιμοποίηση.
Στην περίπτωση αυτή, η τραχηλική βλέννα γίνεται εχθρική προς τα σπερματοζωάρια και τα ακινητοποιεί, καθιστώντας αδύνατη τη γονιμοποίηση.
4. Όταν η
γυναίκα δεν έχει ωοθήκες.
5. Όταν ο
άντρας πάσχει από αζωοσπερμία.
Όταν, δηλαδή, δεν υπάρχουν σπερματοζωάρια στο σπέρμα.
Όταν, δηλαδή, δεν υπάρχουν σπερματοζωάρια στο σπέρμα.
6. Όταν
βρεθεί στο σπέρμα πάνω από 50% κατακερματισμένο DNA.
Πρόκειται για βλάβη στο γενετικό υλικό του σπέρματος που οδηγεί σε αντρική υπογονιμότητα.
Πρόκειται για βλάβη στο γενετικό υλικό του σπέρματος που οδηγεί σε αντρική υπογονιμότητα.
Σε περίπτωση που μπορεί να επιτευχθεί εγκυμοσύνη φυσιολογικά,
χωρίς επιπλοκές, τότε η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν είναι απαραίτητη.
Να
θυμάστε ότι το ποσοστό επιτυχίας μίας εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι 50% και
όχι 100%!!!
0 comments