Βράδυ.
Μόνη μες το σκοτάδι περπατώ και πάλι.
Ίσως και να 'χω παρέα.
Ίσως και να μην είναι η δική μου παρέα.
Μόνη μες το σκοτάδι περπατώ και πάλι.
Ίσως και να 'χω παρέα.
Ίσως και να μην είναι η δική μου παρέα.
Άρχισε να βρέχει.
Κανένας δεν είπε ότι θα βρέξει απόψε.
Η βροχή πέφτει καταρρακτωδώς.
Δεν έχω ομπρέλα μαζί μου.
Βάζω την κουκούλα.
Τώρα κανείς δεν ξέρει αν γελάω.
Τώρα κανείς δεν ξέρει αν κλαίω.
Κανένας δεν είπε ότι θα βρέξει απόψε.
Η βροχή πέφτει καταρρακτωδώς.
Δεν έχω ομπρέλα μαζί μου.
Βάζω την κουκούλα.
Τώρα κανείς δεν ξέρει αν γελάω.
Τώρα κανείς δεν ξέρει αν κλαίω.
Κανείς δεν ξέρει πως νιώθω.
Κανείς δεν με ξέρει.
Ποτέ δε θα μάθουν.
Ποτέ δε θα με μάθουν.
Κανείς δεν με ξέρει.
Ποτέ δε θα μάθουν.
Ποτέ δε θα με μάθουν.
Κάνω να πιάσω τη βροχή.
Δεν μπορώ.
Μου τρυπάει τα χέρια.
Μα τι χαζή!
Δεν μπορείς να πιάσεις τη βροχή με γυμνά χέρια!
Δεν μπορώ.
Μου τρυπάει τα χέρια.
Μα τι χαζή!
Δεν μπορείς να πιάσεις τη βροχή με γυμνά χέρια!
Γύρισα σπίτι.
Βρεγμένη ως το κόκαλο.
Έχει κρύο απόψε.
Ας κοιμηθώ.
Ίσως αύριο να έχει ζέστη.
Βρεγμένη ως το κόκαλο.
Έχει κρύο απόψε.
Ας κοιμηθώ.
Ίσως αύριο να έχει ζέστη.
Δέσποινα♥
0 comments